Wojna polsko-bolszewicka – to wojna pomiędzy odrodzoną po 123 latach zaborów Polską a Rosją Sowiecką, która dążyła do podbicia Europy i przekształcenia jej w związek republik sowieckich. Wojna ta była w istocie starciem dwu systemów wartości – starciem cywilizacji wolności z agresywnym totalitaryzmem.

Apogeum starć przypadło na rok 1920, gdy doszło do najważniejszych starć militarnych, którymi były: Wyprawa kijowska, Bitwa na przedpolach Warszawy stoczona w dniach 12-25 sierpnia 1920 – zwana Bitwą warszawską lub Cudem nad Wisłą, Kontruderzenie znad Wieprza, Bitwa pod Komarowem (rozbicie Armii konnej Budionnego) oraz Bitwa nad Niemnem.

Bitwa warszawska stoczona w czasie wojny polsko-bolszewickiej jest uznawana za jedną z 18-tu przełomowych bitew w historii świata. Odparcie Armii Czerwonej spod Warszawy udaremniło eksport rewolucji bolszewickiej.

Kluczową rolę odegrał manewr Wojska Polskiego oskrzydlający Armię Czerwoną przeprowadzony przez Józefa Piłsudskiego, wyprowadzony znad Wieprza 16 sierpnia, przy jednoczesnym związaniu głównych sił bolszewickich na przedpolach Warszawy.

Częścią Bitwy Warszawskiej jest Bój pod Ossowem, który rozegrał się 14 sierpnia 1920r. Doszło do niego w ramach powstrzymywania i wiązania walką do dnia 16 sierpnia 1920r. natarcia nieprzyjaciela na przedmościu Warszawy, tzn. do czasu, kiedy wojska pod dowództwem Marszałka Piłsudskiego uderzą znad Wieprza. W starciu pod Ossowem poległ m.in. ks. Ignacy Skorupka.

Autorem i realizatorem planu Bitwy Warszawskiej był Józef Piłsudski przy znaczącym wkładzie gen. Tadeusza Rozwadowskiego. Decydująca bitwa Wojny 1920 na przedpolu Warszawy zdecydowała o zachowaniu niepodległości przez odradzającą się Polskę i przekreśliła pomysł przeniesienia na bagnetach rewolucji komunistycznej na całą Europę.

Do dziś historia Wojny 1920 r. inspiruje wielu ludzi, zaś co roku, 15 sierpnia w Ossowie przeprowadzana jest rekonstrukcja Bitwy Warszawskiej – ze szczególnym uwzględnieniem starcia pod Ossowem.